بی بازگشت 1

(سخت ترین لحظات زندگی ، تحملی آهنین می طلبد)

(به یاد عشق اول و آخر قلبم)

یاور دردمند شب های نیاز

با غمی گسترده در پهنه ی نمناک چشمانش

خیره بر بی رحمی تلخ زمانه

شمیم دلنواز زندگی را از یاد برده بود

ناجی موسم تنهایی ها...

نا امید از بازگشت شادمانه ی او

زهر فراموشی را از گردش جریان فکرش می زدود

آشنا با پیچ و خم های تلاش

در هر تپش از وحشت تیره ی سکوت

تا که سخت بشکافد از ترس عبور ، دریا را

بی پروا در بستر تاریکی بامدادان

روح خسته اش را به جاودانگی پر حجم خاطره ها سپرده بود

------------------------------------------------------

سیاوش - پاییز 1386

www.siavash.cov.ir